Sahaftan alıp, eve heyecanla gelip, sayfalarını karıştırdığım kitabın arasında bulduğum bir aşk mektubu, beni çok etkiledi.
Herkesçe de bilinen Georges Politzer'in "Felsefenin Temel İlkeleri" adlı eserinin, sararmış ve yıpranmış sahifeleri arasında bulduğum, herkesçe bilinmeyen ve belki de okuması icap eden muhterem zat da dahil olmak üzere, hiç kimsenin varlığından haberi bile olmadığı ilanı aşk mektubunu buraya aynen yazıyorum...
6 Temmuz 1987 Perşembe
Zor olan anlatmaya başlamak, gerisi herzaman gelir. Yazmak daha kolay :yanlış yapma olasılığını düşürüyor, etkileyiciliği arttırıyor, kalıcı oluyor.
Bu güne kadar çok arkadaşım oldu, kız ya da erkek kimisi düşünsel, kimisi duygusal boyutlar taşıdı. ama karşılaştığım her kızda hem duygusal hem de düşünsel boyutların beraberliğini aradım. Kimi zaman bulduğumu düşünüp, birşeyler başlattım. ama her defasında yanıldım.
Seni uzun uzun inceledim. Düşünsel yapılarımızın ortak olduğunun bilincindeyim. Ama dediğim gibi duygusuz da olmuyor. Açıkça söylemeliyim ki, sana karşı olan duygularımı görmezden gelmek çok zor. Yine de bunların tek taraflı olması bence anlamsız... Merak ediyorum: "Bana ulaşabildin" dediğinde bu yalnızca düşünsel boyutlarda mı yoksa duygularımızda karşılıklı mı?
Çok üstü kapalı, utangaçça oldu ama arkadaşım olmanı istiyorum. Bunun içinse önce bol bol konuşmalı, tartışmalı, bu olayın bizler için ne ifade ettiğine karar vermeliyiz.
Eğer bana karşı birşey hissetmiyorsan, seni bu konuda bir daha rahatsız etmeyeceğim, arkadaşlığımız bir başka boyuta geçmeden yalnızca düşünsel olarak kalsın.
Herşeyi yazmak imkansız ama anlatacak çok şeyim var
