" Bu halimin sebebi O", "Bana yaşattıklarının aynısını çeksin", " Asla affetmem"....
Bu cümleler ve benzerleri hepimizin hayatında var ve uzayıp gidiyor. Bu düşünceler ve duygusal olarak bize yaşattığı dengesizlikler ne kadar yorucu değil mi? Peki neden affetmek zor? Kabullenmeyi gerektirdiği için mi? Kaybettiğinizi mi düşündürüyor?
Affetmek size dair bir eylemdir. Duruma sebep olana dair değildir. Duruma sebep olandan bağımsızdır hatta. O kişi zaten hayatın kendi denge döngüsünde sınavını verecektir emin olun. Ama siz affetmeyerek, hayatın dengesinden dışarı atıyorsunuz kendinizi. Yani yaşamdan kopuyorsunuz. Ruhunuz ve ruhunuzun kabını hırpalıyorsunuz. Bu konuya dair duygu ve düşünceleriniz fazla mesai harcamanıza ve asıl olandan kopmanıza sebep oluyor. Hâlbuki affetmek hafifliktir. Yola devam etmenizi sağlar. Yolculuğunuzun tüm engellerini kaldırır. Yükleriniz yüzünden devam edemediğiniz ve aynı bataklıkta debelendiğiniz hissiyatı hayatımı sarmasın, bu kısır döngüden kurtulayım diyorsanız affedin.
Nefret duygusu çok ağır ve güçlü bir duygu. Fazla yer kaplar ruhunuzda. Affetmek ise bu alanı boşaltır ve yeni, güzel olan duygulara yer açılır. Affettmeniz, o kişiyi hayatınıza aldığınız ya da onunla bağınıza devam etmeye karar verdiğiniz anlamına gelmez her zaman. Öyle de olabilir tabii ki. Ama o durumda bir şans verme olarak bunun gerçekleştiğini ve çaba harcaması gerektiğini belirtmeniz gerekir. Sonuçta sizinle ya da sizsiz o kişi zaten hayatın denge döngüsünde bir sınav verecektir. Hafifleyen ve yola devam eden yine siz olursunuz.
Ya da affedersiniz ve hayatınıza o kişi olmadan da devam edebilirsiniz. Yani sonuçta affetmek unutmak değil, kabul edip, kendinizi özgür bırakmak, o kişinin daha fazla hayatınızdan çalmasına izin vermemektir. Kendi ruhunuzu ve bedeninizi özgürleştirmektir. Duygu ve akıl kontrolünüzü ele almaktır, başkasının eylem ve tutumlarının sizi manipüle etmesine, sizden çalmasına izin vermemektir.
En zoru insanın kendisini affetmesi aslında. Onu yapabilirseniz, başkasını affetmek çok daha kolay oluyor, üstüne fazla düşünmüyorsunuz. Hayat kıymetli, yol uzun, zaman akıyor. Kaçırmak istemeyeceğiniz şeyler var. Sonradan bu nefret duygusundan daha ağır yükler bırakabilecek olan. İnanın affetmek iyi gelecek. Güzel duygulara ve düşüncelere yol verecek ve daha gerçekçi, sağlam adımlarla, güçlü olarak hayata devam edebileceksiniz.
Her mevsim değişiminde doğa, hayata yol verebilmek için tüm yüklerinden kurtuluyor. Siz de kurtulun. Doğanın parçası olarak siz niye bunu yapmayasınız?
Affetmek sizin için, sizin devam edebilmeniz için,nefes almanız için yapmanız gereken. Karşı taraftan tamamen bağımsız, emin olabilirsiniz.
Eskilerin bir sözü vardır; ' Yüzünü bir daha görmek istemediğiniz birini affedin ki, kendi sınavını verirken, ruhunun huzura ermesi maksadıyla karşınıza af dilemek için tekrar gelip yüzünü göstermesin'. Bu cümle bile affetmenin güzel bir gerekçesi.
Affetmek zor değil, zorlaştıran biziz. Bu eylemi kolaylaştıralım ki hayatımız zorlaşması. Affedin, hafifleyin, devam edin...