Seksen Beş Yaş Şiiri

SEKSEN BEŞ  YAŞ ŞİİRİ

( Cahit Sıtkı Tarancı’nın “ Otuz Beş Yaş Şiiri”ne Nazire)*

 

 

Yaş seksen beş yolun son ucu eder

Dantel gibi yanındasın ölümün

Nerde genç günlerin, gözündeki fer?

Yemek, içmek ve dans, boşuna bugün

Onları düşünme ! Anı sayıver

 

Şakaklarımdaki saçlarda ne var

Benim mi aynadaki bu maymunsu yüz?

Baygın bakış, iri kulak ve mor göz

Neden böyle yaşlı gösterirsiniz?

Seksen yıldır parıldayan aynalar

 

Yaş aldıkça değişiyormuş insan

Bu resimdeki adam ben değilim

Nerede o sevinç, o göz? Parlayan

Bu asık yüzlü ihtiyar ben değilim,

Doğrudur unutkan olduğum falan.

 

 

 

 

 

Çizgi roman gibi o ilk aşkımız

Anıları bile buruk tat verir.

Borçları kardeşçe bölüştüğümüz

Dostlarla da kartlar ayrıldı bir bir,

Tek çekimlik oldu yalnızlığımız

 

Darwin kuramının tersi de varmış.

Anladım maymunun da fert olduğunu.

Zam insanı boğar, kira yakarmış!

Her yeni günün daha sert olduğunu

İnsan sekseni döndükten sonra anlarmış.

 

Ayva zamlı, nar acımsı sonbahar,

Her sabah yeniden güncellediğim.

Ne dönüp duruyor gökte dronlar?

Nerden geldi bu şehitler suçlu kim?

Bu kaçıncı hane gördüm tarumar.

 

N’aparsan yap şimdi ölüm karşında

Azrail tırpanla seni bulacak.

Bilinmez nerede ve kaç yaşında

Saltanat dönemin kısa olacak

Taht benzeri o musalla taşında.

                                                     Yalçın ANIL

 

*Edebiyatımızda “Nazire” Google Hazretlerine göre; sevilen şairlerin şiirlerine başkaları tarafından vezin ve kafiye  aynı olmak şartıyla yazılan şiirlerdir. Nazire geleneği Türk edebiyatına İran edebiyatından geçmiştir.

Okuduğunuz nazire, iddiasız bir denemedir.