Loading

Canımın Gizlisi

AYHAN IŞIK

Asuman ulan Asuman yine boyamışsın dudaklarını, giymişsin en sevdiğim mavi gömleğini. Gerçi ben,beni bilirsin Asuman neyi görsem üzerinde en sevdiğim olur. Seni de öylece yanımdan geçerken gördüm ya , en sevdiğim oldun işte. Durdu mahallenin çocukları, bizim Ali Abi bile sanki basmadı kornaya o an. Sen geçip gittin yanımdan, sanki içim açıldı. Ulan dedim "Yılmaz oğlum n'apıyorsun? Yakışır mı senin gibi delikanlıya mahallenin kızına bakmak?" Ama Asuman, yani ne diyeyim bilmiyorum ama baktım işte. Her gün aynı yerde, belki yine öylece geçip gidersin diye baktım Asuman. Mahallenin tozlu yolları gül bahçesi oldu baktım durdum. Kirden pastan ışık vermeyen sokak lambasının oradan baktım. Mavi masanı gördüm dedim ulan maviye mi boyayayım kendimi? Çok seviyor belli ki. Sonra güldüm kendime. Ulan Yılmaz yedin kafayı iyice.

Çocukları gönderdim Asuman, dinlememişsin bile. Diyecektim ki "Gel şu aşağıdaki pastanede bir tatlı yiyelim" dinlememişsin.. Olsun Asuman beklerim dinleyene kadar. Bakarım yollarına.

 

Ahh be! Geliyor Asuman, geliyor gül yüzlüm, ay parçam. Karanlık odamın tek penceresi geliyor. Yalnız değil misin Asuman? O lavuk kim? Pek de janti arabası. Akraban falan herhalde. Baksana, lavuk babanın elini öpüyor.

 

Yine boyamışsın dudaklarını, gün ışığı saçıyor Asuman. Beyaz pek bir yakışmış. Gerçi bilirsin beni, en sevdiğin en sevdiğim olur hep. 

Gidiyor musun Asuman ? 

Gidiyor telli duvaklı, belinde kırmızı kuşağıyla. Anası ağlıyor bir köşede. Benden çok değil ya, ağlıyor işte. 

Ağlamak dediysek öyle ulu orta değil bizim ki, öyle canımın gizlisinde küçük bir çocuk gül bahçesinde oturmuş ağlıyor...  Anamı görüyorum uzaktan "Yılmaz" diyor. "Yılmazım geldin mi gül kokulum gün yüzlüm?"

Geldim anam geldim işte. Kapadım gözlerimi tüm renklere.

büşra
Standart Üye / 1 Yazı / 2,0K Okunma


Yorum Yap

E-Posta adresiniz yayınlanmayacaktır.

ya da üye olmadan yorum yap ve onaylanmasını bekle.
ÜST